Gdy „z góry” wiadomo, że oddelegowanie pracownika do pracy za granicą będzie trwać dłużej niż 183 dni, wówczas nie trzeba pobierać podatku w Polsce. Stosownie wszakże do art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakład pracy nie pobiera zaliczek podatkowych od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza Polską. Podwładny może jednak złożyć wniosek o pobieranie od jego należności podatku.
Gdy pobyt oddelegowanego za granicą będzie trwał przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu lub roku kalendarzowego (w zależności od tego, jak stanowi umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta z krajem, w którym przebywa zatrudniony), wynagrodzenie za pracę wykonywaną poza obszarem Polski, powinno podlegać opodatkowaniu w państwie oddelegowania według przepisów prawa tam obowiązujących (opodatkowaniu podlegać powinien dochód uzyskany od pierwszego dnia oddelegowania).
Nierzadko zdarza się, że pracodawca:
- wie „z góry”, że jego pracownik będzie przebywał w kraju oddelegowania przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu, lub
- nie wie „z góry” czy zatrudniony pracownik będzie przebywał we wspomnianym państwie przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu.
W takich okolicznościach do momentu nieprzekroczenia 183 dni zagranicznego pobytu, dochody oddelegowanego winny być opodatkowane w Polsce. W tym okresie zakład pracy obowiązany jest obliczać i pobierać zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 31 i następne ustawy o PIT. Natomiast z chwilą przekroczenia przez pracowników 183 dni pobytu w oddelegowaniu, nie ma obowiązku odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy do polskiego organu podatkowego od dochodów uzyskiwanych z pracy poza Polską.
Powyższe znalazło potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej:
- Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 stycznia 2016 r., sygn. IPPB4/4511-1327/15-2/JK3,
- Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 16 lutego 2017 r., sygn. 3063-ILPB1-1.4511.401.2016.1.APR, w której dodatkowo czytamy:
„(…) należy wskazać, że wprowadzono regulację, zgodnie z którą w informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 powinny być uwzględnione również dochody wolne od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.
Dochody te chociaż zwolnione od podatku dochodowego w Polsce, w przypadku uzyskiwania przez podatnika innych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce – zgodnie z treścią art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wpływają na wysokość podatku w Polsce. Obowiązek ujęcia w informacji PIT-11 dochodów zagranicznych wolnych od podatku dotyczy wyłącznie dochodów, które zostały uzyskane za pośrednictwem podmiotu będącego płatnikiem sporządzającym informację roczną. Podkreślić należy, iż pozostałych dochodów, zwolnionych z opodatkowania, co do zasady – z wyjątkiem wymienionych w art. 39 ust. 1 cyt. ww. ustawy – nie wykazuje się w informacji PIT-11. Wskazuje na to treść pkt 7 objaśnień do informacji PIT-11, z których wynika, iż w kwocie przychodów, w części E, nie uwzględnia się przychodów wolnych od podatku na podstawie przepisów ustawy oraz przychodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, jednakże w kolumnie e należy wykazać dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych. (…)”.
